Dertli Seccadem Şiiri - Adem Kacar 2

Geriye kalan ömrümün sonunu gördüm rüyamda.
Uyandım, baktım arkama;
Zaman akmış acımasızca, hiç durmadan.
Almış neyim var neyim yoksa...
Aklımı,bedenimi, ruhumu, heyecanımı, ailemi...
Tek bir şey, bir şey vazgeçmemiş:
Vefakar dost, dertli seccadem...
Kanlı gözyaşları ıslatırken tenini
Dönmedin yüzünü bu günahkar ademe.
Her gelene açtın;
Mis kokulu, yumuşacık göğsünü...
Şükrümün
Affımın tek şahidi sen oldun...
Ölüm gelip alana kadar ruhumu,
Vazgeçmedin ben geçene kadar senden...
Sevgiliye kavuşturdun,
Sevgililer sevgilisine...
Çok gördün günahları altında ezilen zavallıları
Ya da cennete kapı aralayan mübarek canları...
Herkes, her şey gitti;
Gençlik gibi, anam gibi, babam gibi, canan gibi...
Sadece sen,
Bıraktığım yerdesin ilk günkü gibi...
Açıp kollarını Mevlana misali "Gel" dedin.
Korksa da gelmeye, sen yine "Gel" dedin...
Gel ki eresin huzura!
Gel ki kavuşturasın emaneti sahibine...