Sus yüreğim konuşma dilim bırak yazma kalemim
Her şey boş dünyada artık yazma kalemim
Değme benim gizli yarama kabuk bağlamış yüreğim
Neye gerek cümleye mana bırak yazma kalemim
Durna değilim gökte nede bağda bülbülüm
Bahçende gül olayım derken dalında ki dikenim
Sevmessen sevme ben seni hep seveceğim
Nasıl olsa bir gün sen cennete bende öleceğim
Sevda imiş aşk imiş en büyük ahmak benim
Sabahlara selam duran gündüzü gece olan benim
Aşığın kaderi de bu ise başıma geleni çekerim
Yeter artık yoruldun bırak yazmayı kalemim
Mahfi kalpten dedi kaleminde gül oldun
Sevgilisini nakış nakış kağıda kondurdun
Sevdiğini cümle aleme duyurdun
Ecel geldi yeter bırak yazmayı kalemim
29/05/2016 01:31
Musa SağdıçKayıt Tarihi : 12.12.2016 01:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!