Dertli... Şiiri - Hikmetullah Yetkin

Yaşamak,
Zilfiri karanlığında mum ile dans etmek,
Gündüzün yok oluşu,
Dertli yer de dertsiz olman,
Bakışlarınla bir yuvayı yıkman,
Hiç durmadan isyankar olman,
Nerden nereye gittiğini bilmen,
Neler yaşayacaklarını tahmin etmen,
Atların iskametinde bir düz yolu bilmen,
Veya
Bir akşam üstünde,
Kırkıncı yıl fon müziği dinlemen,
Kazma ile sebepsiz yere toprağı deşmen,
Ve
Hiç uğruna imanın ve dilinin,
Beyaz mücevhere sarılması...
Bunlar neden!
Bunlar niçin!
Bunlar isyan bayrakları mı?
Kolonları bina ile dans eden,
İçindeki el işlemeleri,
Homojen şekilde gözünü kamaştıran,
Yerde,
Allah’a dua etmen,
Ne kadar muhazam,
Ne kadar ruh dinlendirici...
Bizler kimiz?
Neyiz?
Nerden geldik?
Neden isyan ederiz?
“Allahım ben günahkarım.
Bir o kadar da nankörüm.
Benim,
Gönlüm ile ruhumu bir tut..”
Demek yerine...
Neden bütün fiziksel
Ve
Anlamı olmayan bir et parçası için,
Mücadale ederiz?
Yine,
Zilfiri karanlıkta mum ile dans etmek,
Göz bebeklerindeki bekleyiş...
Anatominle çizilmiş desenin,
Sıkılma!
Susma!
Dinle beni!
Offffffffffff...
Yeter de deme...
Sen müslümansın!
Sen islamsın!
Sen Allah’ın kulusun!
Hiç dert etme.
Kağıt üzerindeki yazılan,
Kefen yazılarını...
Hiç aldanma!
Dost gibi görüneni...
Sen sensin!
Dünya ise;
Fani bir yavrudur....