Dertlerle Gömdün Şiiri - Gülseren Çobanoğlu

Sen beni tanıyamadın
Kalbime hedef almıştın
Ama beynimden vurdun
Hiç o değil den yüzüme güldün
Terk edebileceğimi hiç düşünmedin
Şimdi acılar içinde kıvranıyorsun
Acı çekmek neymiş belki anlıyorsun
Artık seni Allah kollasın
Yanlış üstüne yanlış yaptın
Yanlışlarınla beni bunalttın
Aslında bende seni seviyordum
Yoksa senden nefret eder miydim
Gözümde saygın bir kişiliğe sahiptin
Saygı sevgi veren hep bendim
Her defasında sırttan vuran sendin
Yayı haddinden fazla gerdin
Sen benim yerimde olsan kafayı yerdin
En sonunda muradına erdin
Halıyı kuma serdin
Tertemiz yaşamak varken
Güvensizlikle tüm hayallerimiz yıktın
Şimdiye kadar ne verdin ne bekleyeceksin
Eller gülüp oynarken sen hep ağlayacaksın
Yaptıklarının bedelini elbette ödeyeceksin
Çünkü sen kötülük meleğisin
Ölüyü toprak gömerdi
Dertlerle gömdün beni
Eza verirken gülmek neydi
Yaşarken ölmek de vardı
Ama karşıya geçmek için
Köprü çok uzak çok uzak kaldı