Dertleri İstemedi Gönlüm

Dertleri istemedi gönlüm, kalbine dek benimle taşı, dedi,
Aklım şaşınca ona, dur, dedim.
Delirdi gönlüm sonra bana, benliğini yok edeyim, dedi,
Al benden de istediğini, ruhum kalsın, dedim.
Huzuruna olma düşkün, bir de böyle yaşa, dedi,
Canım değil savunduğum, içimdeki kasırga, dedim.
Koca gönlüm yıktı, yıktı yok etti beni.
*
Yüksek dağların doruklarında, fırtınanın taşıdıkları duyuluyor,
Zihin kendi etrafında döndüğünde vardığım düşünceyi, kendine denk tutuyor.
Dudaklarım kapalı, gözlerim katılaşmış kaya parçası,
Yüzümden akan, tüm önemini yitirmiş yaşlarımın tuzu.
Seni düşlüyorum,
Evrenin yasak koyduğu kara noktasını gösteriyorlar, oraya gidiyor, seni buluyorum,
Adımlarımın altından yükseliyor yankın, işitmek için tüm seslerin altında eziliyorum.
İşlenmiş, olabilecek en yüce doku,
Suların korkusuyla durmuyorum,
Esrik buzlar içinde, kan kaynatan yıldızların yüzlerini resmetmişler,
Ve bu büyük bir sayı ediyor, kapsamı niceliğinden öte.
İyice iniyorum en diplerine, seni görüyorum,
Kasırgam yeniden gürlüyor ve sonra, tüm dillerin hayvanına dönüşüyor.
O yüksek dağın tepesinde, bir kez daha yanıyorum,
Dansımın en orta yeri, senin olabilecek en şen bedenin.
Kavgalar fışkırıyor, her söylenenden,
Çaktıkça göğe beni, sana yayılıyorum.
*
Nehirleri sevmedi aklım, derine dek benimle taşı, dedi
Zihnim şaşınca ona, dur, dedim.
Cıvıl cıvıl akıl sonra bana, bilincini yitireyim, dedi,
Al benden de istediğini, varlığım kalsın, dedim.
Huzuruna olma düşkün, bir de böyle hisset, dedi,
Yüzüm değil sakladığım, içimdeki volkan, dedim.
Berrak akıl yaktı, yaktı yok etti beni.