Dertler Gecesi Şiiri - Arda İnal

bu gece,
bu ıssız,bu köhne,bu lanet gece,
bir hayat yaşanıyorsa bile
ışığı yanan pencereler içinde,
ben ara verdim yaşamaya
karanlık inerken perde perde,
Loş kalan yüreğime...

Bu gece,
bu ıslak,bu soğuk,bu keskin gece,
seviyorlarsa insanlar birbirlerini
sıcacık yatak odalarında,
Ben sevmeyi terk ediyorum,
Bırakıyorum sevilmeyi
Karantinalı yalnızlığımda..

bu gece,
bu kindar,bu öfkeli,bu sığ gece,
Kalkıyor ağır ağır sisten duvar
Gerçekler soyunuyor,
Soyunuyor doğrular...
Üstlerindeki yalan giyitlerin
bir bir anlamı var...

Bu gece,
hani önüme yığılan tüm çözümsüz
dertleri zula ettiğim gece,
Yükleniyor hepsi omuzlarıma
Birbirinin peşi sıra,
hepsini sırtlanıp gidiyorum
Güzellikten uzaklara...

28.11.2008 00.00