Dert Mektebinde Bir Sevda

Ben bir kulum dert mektebinde,
Yaşadım durdum derdimi yıllarca, gönlümde en derinde,
Yeri geldi koydum masaya, dost meclisinde tam yerinde,
Yeri geldi sustum, konuşmak nafile,
Derman yoktu fani elinde...

Dert mektebinden ayrıl diyemedim kendime,
Zaten bu bir seçim de değildi,
Hayat oturttu beni o sıraya,
"Ne halin varsa gör." demek için,
Kulağıma eğildi.

Sevda,
Aahh Sevda,
Dert mektebindeki en güzel kız.
Saçların, gözlerin, sesin, öyle güzel ki,
Seni gören benim içimde tüm suskunlar dile geldi,
Dert mektebinin en güzel kızı,
Sevdaaammm,
Seni gören benim içimde,
En belalı suçlular birbirini ele verdi.

Bu ne güzelliktir Sevdam,
Harlıyorsun içimi,
Gerçek misin? Değil misin?
Benim misin? Değil misin?
Dökemedim kendime içimi.
Otursana yanıma, dökeyim sana içimi.
Geçmişim kendimden,
Vereyim sana olmayan hiçimi.

Ben bir kulum dert mektebinde,
Aahh Sevda,
Sen o mektebin en güzel kızı,
Belki bana, belki başkalarına yazılmış yazı,
Mektebe gitme sebebi,
Amansız kışların yazı.
Sevda,
Güzel Sevda.
Ne güzel de kokuyor saçların cennet gibi,
Düşündükçe seni kaldım karşında meczup gibi.

Aşk mektebinde bir tenefüste,
Elimizde kitaplarla çarpışsak seninle,
Ben yardım etsem sana dağılan kitapalrını toplamanda,
Sen, "Ziyanı yok." desen.
Doğrulsak yerden, dursak dimdik,
Bakışsak kaçamak ve mahcup
Gülümsesek birbirimize,

Sevdam,
Aahh Sevdam
Her gün dert mektebine gitme sebebim.
Sen olmasan kalem kitap ben neyleyim,
Sen olmasan da zaten her ders sendeyim.
Bir kulum ben dert mektebinde,
Olurum belki mezun,
Belki de olamam ya.
Seni hissetmiş olmak yeter bana,
Bitene kadar ömrüm,
Her saniye sendeyim.
Mektebin ilk gününde gibi,
Kapılmış gülüşüne, neşendeyim...