Dert Küpüyüm Şiiri - Nurullah Muslu

Sen benim için değerli bir varlıksın, ama bunu sana anlatamadım,
Serap misali görünüp kayboluşlarını ise, bu canıma anlatamadım,
Dolunayda mehtabını, doğuşunda güneşini, tan’ıma anlatamadım,
Sonsuzluğa kanat çırpan gönlümü, tut dediler bir türlü tutamadım,
Bu bedbaht biçare halimi, ne âlemlere, ne de sana, anlatamadım…

Anlatamadım hiç kimseye, kırılan fay hattım da deprem oluyor,
Sanki insanlık kör olmuş, gelen her dert, sadece beni buluyor,
Allahım suçum ne benim, yüzüm gülüyor, kalbim kan ağlıyor,
Hayat denen bu dünyada, saadeti, mutluluğu, asla tadamadım,
Lal oldu ağzımda dilim, ben kimselere derdimi, anlatamadım…

Yıllarca yazdım halimi, haykırdım ahvalimi, yaslandım dağa taşa,
Kimi fırlattı kazmayı, ruhum delik deşik oldu, yem oldum kurda kuşa,
Sırtımdan vuruldum hançer ile ölmedim, lakin dil yarası, zehir oluyor aşa,
Bir türlü saadetimi ikna edemedim, mutluluk yoluna, saadeti katamadım,
Bu çektiğim çileleri, ne oğluma, ne kızıma, ne de sana, anlatamadım…

Bir tek sen anlarsın diye, yıllarca anlattım ahvalimi, didindim durdum,
Her halimi sana açtım, yokluğunda ızdırap çektim ve de gamla doldum,
Ne zaman yollarım kapansa, Hakk’ı O yüce Varlığı, hep yanımda buldum,
Değer verdiğim varlıkları gönlümde sakladım, asla kalbimden atamadım,
Varlığından kuvvet aldım ama sanada, derdimi aşkımı anlatamadım…

Bundan sonra neler olur, bunu sadece yaratıcı, kalplerin sahibi bilir,
Mutlaka çaresizin çaresi, kimsesizin kimi, hasta kalplerin dermanı olur,
Mecnun aşk çölüne düştü, Leyla, Leyla diye, mutlaka Mevla’sını bulur,
Yüreğim alev aldı, volkanım içime aktı, lav püskürüyor bak bedenim,
Allahım aç dergâh’ını kabul et kulluğuna, yoksa sensiz ben neylerim…
Allah var ya gönül..! Gerisini düşünme, gerisi sadece angarya…