Dert Küpünde Dertli Diller Yıkanır

Gül koynunda diken almış payeyi
Kim demiş ki bülbül bilmez sevmeyi
Dert küpüne efkarını dökmeyi
Bülbül bilir dalda gülü solmadan

Hazan gelmiş bülbül inler gül neden
Ruhu inler dili döker gülmeden
Dert küpünde feryat etmez bilmeden
Bülbül başka figan eyler yılmadan

Can canana pazar eyler sözünü
Gül bağında dillendirir özünü
Bülbül çeker gonca gülün nazını
Bülbül öter bahar, hazan olmadan

Tatlı diller namelerden güçlenir
Kahrederken efkar basar içlenir
Feryat,figan eyler az'mı hislenir
Bülbül şakır saçlarını yolmadan

Sitemlerde damak perde açarmış
Dertli diller dert küpünden taşarmış
Güz gelince bülbül bağı boşarmış
Benim sözüm sana göre dolmadan

Reva görme mevlam hazan hüznünü
Her dem yanar kahve kara özünü
Kim ister ki kara günde yüzünü
Dili şeyda bülbül için ölmeden

Mehmet Tamer Altıparmak
Kayıt Tarihi : 30.1.2012 18:29:00