Dert Kervanı Gibiyim Şiiri - Mözgür Özbek

DERT KERVANI GİBİYİM

asırlık acı dertler yüküm
acı gülüşle dolu yüzüm
belli değil yokuşum düzüm
dert dolu kervanlar gibiyim

dayanmak zor böyle çileye
veda ettim senli her şeye
kırgın gönlüm aşka sevgiye
kızgın çölde mejnun gibiyim

içimde bir fırtına kopar
hüzün yağmuru başa yağar
her damlası canımı yakar
bahar ayında kış gibiyim

boşa geçti ömür zay oldum
murat almaktan yok umudum
dostun bağından geçmez yolum
dağda kuru çalı gibiyim

amansız sevdaya tutuldum
kuru yaprak gibi savruldum
hiç uğruna sarardım soldum
vakitsiz açmış gül gibiyim

ne kış isterim nede bahar
gözlerimden kanlı yaş akar
can yaktı sırtımdan vuranlar
dostun attığı taş gibiyim

zalim sevda yaktı canımı
kimse sarmaz azgın yaramı
hoyrat çiğner gönül bağımı
gül dalında diken gibiyim

her gün çile her günüm hüzün
gülmez oldu ağlayan yüzüm
yanardağ fışkırması gönlüm
ateşde duman kül gibiyim

sevdaya verdim yıllarımı
hep sakladım acılarımı
sildim geçmiş anılarımı
zamansız doğan kul gibiyim

kilit vurdum garip gönlüme
cizgi çektim sahte sözlere
inanmaz oldum aşk sevgiye
yalan dilde zehir gibiyim

dalga sahile vurduğunda
zincir vurur umutlarıma
sinsi ateş düşer bağrıma
sigaramda duman gibiyim

ruzgarın sesinde feryadım
sonsuzluğun dilinde ahım
çok sevmekti benim günahım
amin denmez dua gibiyim

m.özgür özbek