Dert Geldi Şiiri - Ömer Çavdar

Dönmüyor işte kalemim anlasana.
Ruhumu gölgede bırakan,
Hicranlı bir sevdaydı bizimkisi.
Gündüz çiçek olur kokardın.
Gece yıldız olur parlardın içime.
Yüreğim cız etti bir gün, yıldızlar battı.
Yokluğunun ilk takvimiydi bu.
Yatağımın içinde dört taraf kafes.
Sabah yorgun kanatlarımı çırpamadım.
Düştüm, yıkıldım, tutunamadım.
Gözümün gördüğü bir yerde olsaydın.
Dokunamasam da
Bilsem ki oradasın.
Kulağım seni işitmese,
Gönlüm seni duyardı bir kuytuda.
En derin sessizliğini duyardım gökten, yeşilden.
Çan sesinde çalardı senin şarkın.
Dağların ardında gizlenen rüzgar sendin.
Dert geldi,
Derman sen de değilmiş onu anladım.