Dert Fikrine Alıştım Şiiri - Ümit Işıkdağ

Dert fikrine alıştım
Gözler yosun bağladı
Ben aşka aşık mışım
Kalbim şimdi anladı

Kış sessiz soğuk rüzgar
Ev bana dar dört duvar
Beni bitkin koydular
Aşktan aşkla yordular

Sevmeye de çalıştım
Kalbim nasır bağladı
Hüzne bile alıştım
Ödünç huzur kalmadı

Gönül bağım kurudu
Dert mevsimi bu kışta
Çığ olupta düşmüyor
Derdim yokuş çıkışta

Kıramıyor surlarımı
Nice sevda darbesi
Giremiyor on sevdadan
Gönlüme bir tanesi

Sanki bitmez sarhoşluk
Hüznün bu garip keyfi
Yanlızlığa alışmak
Bitmez bir gönül derdi

Karanlığım şafaksız
Yanar için dumansız
Sönen bir sigaranın
Son iç çekişi gibi

Ben aşkı unutalı
Bilmem kaç mevsim oldu
Aşk beni unutalı
Tek dostum derdim oldu

Sigaram da dumansız
Aşksız mevsimler gibi
Mahkum olan duygular
Issız esirler gibi

Tarifi yok bilemem
Ödünç aldım sevdayı
Geri verdin sahibine
Bendeki her anıyı

Anı diyorsun ama
Sade o anda gerçek
Zaman şimdiki zaman
Yok bir kimse sevecek