Dert Değil Dermanmışsın

Sordum seni arife; rapor çıktı lehine!
Anladım ve bildim ki; dert değil dermanmışsın!
Dünya olsa ben olmam, zerrece aleyhine!
Sen demek ki Allah’tan; hikmetli fermanmışsın!

Elbette ki sathilik, aldatır insanları!
Ayn-el yakin bakınca, ifşa olur sırların!
Beşer, onar alınca; sen güzelim canları;
Görünmüyor gözlere, bir marazın karları.

Derinlere dalanlar, keşfeder de gizini;
Satıhlarda takılan, mahrum kalır manadan.
Anlayana çok veciz, diyorsan da sözünü;
Cahillerin dilleri, dem vuruyor gınadan.

O kadar da bunaltma, marizleri ey maraz!
Yoksa insin kahiri, sana hasım olacak!
İnancında zayıfa, fırsat tanı az biraz!
Küllü beşer küserse, kim hısım’ın kalacak?

Malum halkın ekseri, seni düşman biliyor!
Bu intiba başlardan, epey zorca silinir.
Bilhassa da avamlar; yok olmanı diliyor!
Sen mülaki olunca; güya çabuk ölünür.

Doğru değil elbette, şahsın için şu zanlar;
Zira ecel sadece; takdir ile iş görür!
Ne yazık ki bu sırrı, geç kavrıyor izanlar;
İlme cüda olanlar, seni zorca hoş görür!

Bazıları darılıp, ta’n etse de gam değil;
Çünkü artık hüsn-ü zan, besliyorum ben sana!
Ekser avam olsa da; her hepsi de ham değil;
Canlarını yaksan da, düşmez çoğu kem zan’a!

Hülasa-i velkelam; bir sınavsın sen inse!
Kadir Mevla’m; sabir’i bazen böyle ayırır.
Ziyarete gelince; müşfik davran şu cinse!
Rahim Allah belki de; sana bunu buyurur?

Sevdim seni sonunda, zor da olsa ey illet!
Madem dostsun beşere, ta’n edemem ben sana!
İnşallah ben gibi, sever seni tüm millet!
Bunun için yaratan, insaf versin insana!

Abdullah Toroslu
20.12.2012-İzmir