Dert Bitmez Şiiri - Binali Özdemir

İnsanoğlu ki arza zuhur edende,
Başlar derdi, çoğalır derdi, var derdi.
Yaşıyla beraberce zaman geçende,
Çekilmez derdi, artar derdi, zor derdi.

Dünyaya gelişte çektiğin acılar,
Göbek kesilince çektiğin sancılar,
Yıka tuzla der eski ebem bacılar,
O çıkış derdi, göbek derdi, tuz derdi.

Sarıp sarmala çaputlara belende,
İlk azık sütü midesine gelende,
Nelerde çektik tabiplerin elinde,
Hastalık derdi, aşı derdi, yut derdi.

‘Yapma’ mamayı midesine basanda,
Geğirişlerde her bir yana kusanda,
Zorlamayla da sıcak suya basanda,
Kusmuk derdi, irkilme derdi, su derdi.

Çokça aylar bu dem demeyle yürüdü,
Oturdu, emekledi yerlerden süründü,
Düştü kalktı da adım attı yürüdü,
Sürünme derdi, düşme derdi, tut derdi.

Tomurcuk açmış benzer gülşen bağına
Işıldar, sanki nur doğmuş otağına,
Ve yıllar geçer, erer okul çağına,
Çanta derdi, çalışma derdi, yaz derdi.

İstikbal uğrunda çalışır çabalar,
Bazısı başarır, bazısı bocalar,
Ergenlik nöbetleri ruhu kurcalar,
Ergenlik derdi, başarı derdi, ruh derdi.

Nice yarenleriyle ikrar bağlatır,
Serde sevda düşende, coşup çağlatır;
Gönül yaralananda, sızlar ağlatır;
O, gönül derdi, ikrar derdi, yar derdi.

Sever sevilir, iki gönül bir olur,
Yeni bebeler; çevre yanı göl olur,
Hayat zindan; çekilmesi zor olur,
Geçinme derdi, kazanç derdi, aş derdi.

Serpilmiş evlatların bütün cihana,
Uzakta yaşar, hasret kalmış sılana,
Dayan gönül dayan sen bunca isyana,
Hasretlik derdi, gurbet derdi, iş derdi.

Zaman gelince kusur kusur üstüne,
Ağrı, sızı, hep birbirinin üstüne,
Şifa ola, derman iç derman üstüne,
Yaşlılık derdi, şifa derdi, em derdi.

Kundikli sonunda menzile erdi,
Hayırla şerlerle bohçayı derdi,
Yollandı postunu öteye serdi,
Ahret derdi, günah derdi, yer derdi