Gökyüzü ne kadar da geniş,
Yeryüzü bana neden bu kadar dar,
Çok çileli bir dertti,
Boynuma halkalarla taktım,
Ucunu bir kazıkla,yeryüzüne çaktım,
Ve işkence gibiydi günlerim,
Umudu, hayali resim diye karşıma astım,
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
