Dersim benim vatanım yurdum

Dersim benim vatanım yurdum

Dersim’i çok özledim görmek için yola koyuldum
Dersim’e varmadan peri köprüsünde durduruldum
Sanki yabancıyım dersime buna çok üzüldüm
Burası dersim benim vatanımdır yurdum

Bu bastığım toprak benim burası benim yurdum
Orada biri laf söyledi ona sanki kudurdum
Sen ne geziyorsun ulan burada sen ona aslını sordum
Konuşma def ol git dersim benim vatanım yurdum

Vardım ki dersime dağları yakılmış ormanlar yanıyor
İçim kan ağlıyor gücüm zayıf yetmiyor
Çınarlar yaralı meşeler direniyor sanki yanmıyor
Burası dersim vatanım yurdum alev alev yanıyor

Gökteki bulutlar küsmüş yağmur yağdırmıyor
Ay bulutların arkasına saklanmış görünmüyor
Güneş ortalıkta yok sanki hiç doğmuyor
Burası dersim vatanım alev alev yanıyor

Dersimin dağlarında menekşeler susmuş saz çalmıyor
Gelinciklerin boynu bükülmüş halaylar çekmiyor
Bülbüller susmuş kınalı keklikler ötmüyor
Burası dersim vatanım yurdum alev alev yanıyor

Dersim benim vatanım ana yurdumdur
Beni büyüten dersimdir elimden tutanımdır
Derdime çare dermanıma dermandır
Burası dersim vatanım yurdum yanıyor

Kizilkaleyim ben dersim vatanıma Ankara'dan yazıyorum
Vatanım yurdum senin özlemini çok çok çekiyorum
Buralar bana yabancı seni çıra gibi arıyorum
Burnumda tütüyorsun dersim seni çok çok özlüyorum

YUSUF KORKMAZ (kizilkale)