Dersi Kıranlar Şiiri - Muharrem Güney

Nesilden nesile,
Mutlu yaşadık toplum içinde.
Dersler devam etti.
Güzellikler süre geldi.
Ben de bu güzellikleri,
Sonundan yakaladım.
Benden büyüklerin,
O zamanki gençlerin,
Nasıl davrandığını hatırlarım.
Onlardan kimse dersi kırmadı.
Olsa olsa öğrencilik bitince,
Öğretmen olmadı.
Ya da ders verdi.
Ödev vermedi.
Ödev verdi.
Etüt yapmadı.
Eğitim yarım kaldı.
Toplum sınıfta kaldı.
Bilmem bu saatten sonra eğitim olur mu?
Yakalar mıyız seksenlerdeki toplumu?
Herkeste aynı soru,
Nedir acaba bunun yolu?
Ben sonu gördüm.
Tam görenler,
Bir yol göstersin.
Hep beraber gidelim.
Bizden geçti deneyin.
Tam gören sizsiniz.
Bu yol da rehber de sizsiniz.
Yola koyulun.
Yolunuzu izleriz.
Bu yolda rehber sizsiniz.
Deva tecrübeniz.
Kanayan toplum yarasını iyileştirir miyiz?