Dermanım Olmadı Şiiri - Kasım Kobakçı

Hep siperde bekledim, görünmez av gibi,
Peşinden gelmeye, hiç dermanım olmadı.
Savunmayla tükendi, ömrümün cevheri,
Peşinden gelmeye, hiç dermanım olmadı.
*
Gelen günden korkup, sürekli geri durdum,
Hayat sillesinden, saklanacak yer buldum,
Ben kendi gölgemle, her günümde vuruldum,
Peşinden gelmeye, hiç dermanım olmadı.
*
Bir adım atamadım, kaçmaktı gayretim,
Durmadan çekilmekti, sanki o kısmetim,
Hücuma kalkamadım, yorgun vaziyetim,
Peşinden gelmeye, hiç dermanım olmadı.
*
Seni izledim durdum, uzaktan uzağa,
Nasıl düştüm bilmem ki, bu dipsiz tuzağa,
Takıldı kaldı aklım, gül yüzlü yanağa,
Peşinden gelmeye, hiç dermanım olmadı.
*
Koşmak istedim, lakin ayaklar bağlandı,
Gönlümdeki o arzu, her sefer dağlandı,
Ruhum köşe bulup, gizli gizli ağladı,
Peşinden gelmeye, hiç dermanım olmadı.
*
Ne zaman hamle etsem, yolum hep kesildi,
Ümitler bir anda, köklerinden kazındı,
İçimdeki istek, korkularla ezildi,
Peşinden gelmeye, hiç dermanım olmadı.
*
Benim bu derdim de, böyle geldi, gitmiyor,
Saklanmakla tükenen çileler, bitmiyor,
Kovalamaya gücüm, nefesim yetmiyor,
Peşinden gelmeye, hiç dermanım olmadı.