Derman Olurdum Şiiri - Mehmet Semercio

DERMAN OLURDUM

Sonbaharın bensiz ne çabuk gelmiş,
Bedenin savrulmuş bir yaprak gibi.
Taze gençliğinden bak neyin kalmış,
O körpecik yüzün bir toprak gibi.

Yanımda kalsaydın derman olurdum,
Gönül acısına çare bulurdum.
Seni avutmayı bir ben bilirdim,
Gözün ağlamaktan bak kurak gibi.

Ne kadar çok sevdim hiç bilmedin ki,
En güzeli sendin dünyamın sanki.
Beni deli eden gözlerin rengi,
Ruhuma ilaçtı mübarek gibi

Zorla sevdirmeye yok ki bir yasa,
Bine bölünürdü yalvarsam taşa.
O susayan gönlün sevgi arasa,
Daha rast gelmezdi bu yürek gibi.

25.11.2024

Mehmet Semercio