Derman Şiiri - Ahmet Coşkun

Derman

Devranı sürüp gider
Kadersiz nazlı yârim
İnsan bilmez ne eder
Bir bulanık sisteyim

Dalda bülbül ötüyor
Bağda güller kokuyor
Gönül yaprak döküyor
Bir çıkılmaz düşteyim

Mevlevi semahında
Sevenler dergahında
Her seher sabahında
İlahi bir sesteyim

Elimden gül alındı
Yürek yanıp kavruldu
Yakıldım kül savruldu
Dile düşmüş besteyim

Coşkûnî yaralarım
Kendimi paralarım
Kaderime yorarım
Sen kalksan son isteğim