Deriz Biz ( Dörtdivan Şivesi)

Bolu Dörtdivan’dır memleket yöre
Söze başlamadan denilir “üre”
Birkaç kelam edip eskiye göre
En doğal hayatı yaşardık bizler

Her şive güzeldir bilinse keşke
Saplı su kabının adıdır “helke”
Musluğun adı da bizdeydi ”filke”
Köyün çeşmesinden içerdik bizler

Köpeğin yavrusu adıydı “vırık”
Azıcık uzunsa deriz ki “sırık”
Ayaklarımız pek yünden bir “çarık”
Nice engelleri aşardık bizler

Hindinin bir adı bizdeydi “culuk”
Yumurtanın yeri kümeste “folluk”
Öküz arabası tabandı “pulluk”
Tarladan tarlaya koşardık bizler

Abur cubur adı bizdeydi “dadak”
Saçı seyrek ise denilir “gabak”
Sözünde durmayan yalancı “gaypak”
Sözün doğrusunu seçerdik bizler

Fırında pişerdi somun ve “güccek”
Tere yağı sürüp ye ıccak “ıccak”
Baltanın küçüğü ellerde “nacak”
Tırpanla ekini biçerdik bizler

Yeleğe “mintan” der gömleğe “göynek”
Süt sağılan kaba deriz ki “güylek”
Ömür denen yolda birazcık gülek
“Mertek” gibi gölde uçardık bizler

Her söze atlayan adıydı “atak”
Çukurun adına deriz ki “guytak”
Bebekler yatardı sıcaktı “gundak”
Erkenden uykuya geçerdik bizler

Yatak döşek yeri adıydı “yüklük”
Çöpe attığımız yere de “küllük”
Eskiyi yad edip gülelim “ecük”
Etrafa gülücük saçardık bizler

Mandaya “kömüş” der yavruya “malak”
Koyunun ki kuzu keçinin “oğlak”
Suyu içtikleri yere de “yalak”
Çiğdem gibi açıp yeşerdik bizler

Havalı fiyaka olunca “gostak”
İki dağ arası yükseğe “çatak”
Eşşeğin yavrusu bizler de “godak”
Hayaller peşine düşerdik bizler

Seyyar satıcıya denilir “çerçi”
Garip bir şairim garip bir elçi
Ne söylesem boşa desem de gerçi
Söyleyip söyleyip şaşardık bizler

Köroğlu yiğittir zalimi savar
Kurda denilir ki bizde “canavar”
Koyun sürüsüne denilir “davar”
Diyardan diyara göçerdik bizler

Çok konuşan için denilir “dırdır”
Geçen seneye de deriz ki “bıldır”
Herkeste fermuar bizde ki “cırcır”
Şivemiz çok güzel keyfimiz “gıcır”
Birlikte el ele başardık bizler