Biliyordum hayatımızı anlamsız ve de renksiz bulurdun.
Burada intihar duygusu bile anlamını yitirmiş derdin.
Ve sonra gecenin bir vakti, çekip giderdin.
Gece karanlığında bastığın yerde kurtulmak isterdin.
Kurtulmak için gittiğin yer kaybolmuş ömrün olurdu.
Sonra sonra günlerce sokağa çıkmazdın.
Hiçbir yerde hiçbir şey yok boşuna onca insan derdin.
O kırık pencerenin ardından uzakları seyrederdin.
Ardından dönüp bile bakmadan hayatımızdan giderdin.
Arkanda o kırık penceredeki kimsesiz kanın kalırdı.
Bense beni bıraktığın gibi durur uzaktan seni izlerdim.
Sonra sonra zifiri karanlıkta evine geri dönerdin
Eskisinden daha yorgun eskisinden daha paramparça.
Hiçbiri parçalarını uzaklardan toplayıp sana dönmezdi.
Derinliğine aşkı yaşama adına yaralar alıp gelirdin.
Ben seni tanıdığım için farklı olan benim bunu bilirdin.
Kayıt Tarihi : 17.7.2006 21:30:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir Cezmi Ersöz'ün, 'Derinliğine Kimse Sevgili Olamadı' kitabından esinlenilerek yazılmıştır.
![Osman Demircan](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/07/17/derinligine-sevmek.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)