Derinlerin de Ruh’unun

Hadi sar, ateşe girmiş kolların
nar gibi kırmızı aşkıyla sevişelim.
Ölçüsüz yanalım, odalar şiir gibi
uyaklarına düşelim senle biz
bugün sıcağın, zahmeti altında kalım.
Yüreğe usulca düşen nazına,
berrak şavkına suyun yüzü gibi
açalım tenlerimizi senle biz.
Doyalım ikimize, kaçalım içimizden,
hadi yanalım, tek bir nefeste
tek bir sebebe varalım.
Aç kendini, derinlerinde ruh'unun.

Yatağımız; beyaz bir kâğıt.
Yastığımız; divit ucu, mürekkeplere konu.
Tek bir eden can suyuna
ufukta yüzen hallerimiz,
yıldızlar şahit!
Şiir olacak, nesir olacak bu işin sonu,
var mısın? Çoğalalım, bir kitap yazarak,
hadi yanalım, tek bir nefeste
tek bir sebebe varalım.
Aç kendini, derinlerinde ruh'unun.

İlk çiçek düşer ağacına bu ilkbahar
ruhu dolanır annelik şefkatinin.
Meyvesine bütün tabiat ses verir;
dokunur ışık en ari yüreğinden.
Kuşlar, kelebekler, rüzgâr ve çiçek
sezgi doldurmuş evreni, sevgi var
hadi yanalım, tek bir nefeste
tek bir sebebe varalım.
Aç kendini, derinlerinde ruh'unun.