Derinden İniltiler 3 Şiiri - İsmail Uysal

Nice aşık namzeti, gördü de isyan etti
Sen karınca incitmez bu gönlüme ne yaptın

Ateşi cana değdi içimdeki yangının
Avucundaydı közüm, sen külüme ne yaptın?

Sen Kerem'i kül eden keşiş misin, efsun mu,
Dudaklarımda mühür, sen dilime ne yaptın?

Ateşi narda yaktın
Yokluğu varda yaktın
Kalbini yarda yaktın
Sen kendine /o özge sevgilime/ ne yaptın?

Yaşamanın sırrıyla öldü yediverenler
Ölüm muştu abdala, sen ölüme ne yaptın

Sen Züleyha mısın ki zindanla korkutursun
Gül yüzlerde beliren tebessüme ne yaptın

On binlerce alemi bağrında taşıyordu
Ağırlığın tüketti, sen göğsüme ne yaptın?

Yatsının mumu kaldı
Sel gitti kumu kaldı
Yağmurda su mu kaldı
Sen umut, sen mavime, sen göğüme ne yaptın?

Ne yaptın ey kederi tomurcukta toplayan
Yasemin yetmedi mi sen gülüme ne yaptın?

Çocukluğuma kıydın, gençliği heder ettin
Kırķımda kırışıklar, gülüşüme ne yaptın?

Uykularımı yaktın, çaldın gecelerimi
Çöktün dağ dağ üstüme, sen düşüme ne yaptın?

Yol bitti izin kaldı
Yar gittin yüzün kaldı
Göğümde gözün kaldı
Kalakaldım ardında, gidişime ne yaptın?