-Derinden, Derinden Şiiri - Kerim Baydak

DERİNDEN DERİNDEN

Her Eylül ayında, okullar başlayınca duygularım depreşir
Okulun ilk günü, bir hoş olur içim, hem duygulanırım, hem hüzünlenirim
O ilk kalemim, ilk defterim, ilk kitabım, ilk ağlayışım...
Tabi ilk öğretmenim ve ilk gördüğüm kıza olan aşkım...
Bir hançer gibi saplanır yüreğime, paramparça olur...
Saklıdır sol yanımda, anlatamam kimselere derdimi
Yakar, yıkar bir volkan gibi benliğimi, derinden derinden.

Ah şu perişanlık, ah şu yoksulluk, ne melanet şeymiş...
Her gün okulda, bir dağ gibi yükselir karşımda, yol vermez...
Öyle bir ateş ki; her gün yakmakta hayallerimi, hülyalarımı..
Anlatamam kimselere derdimi, mütemadiyen katlanarak artmakta...
Karaçalı dikeni gibi parçalamakta bedenimi, derinden derinden.

Anasız, babasız, üzgün, her sabah okula giderken...
Kırık, dökük vaziyette her akşam okuldan dönerken...
Arkadaşlar arasında yalnız kalmak nasıldır bilir misiniz? ..
İşte ben biliyorum çünkü ben yaşadım hep bir dost eli aradım.
Uzattığım ellerim boş, parçalar yüreğimi, derinden derinden.

Kimsesizlik zor, çaresizlik zor, tükenmişlik çok çok zor..
Kafesten çıkmış gibi etrafı tanıyamamak ne kadar da zor bir bilseniz! ..
Bir bilseniz, kalabalıklar içinde kendini yalnız hissetmek ne kadar zor.
Başkaları arabalarla okula gelirken ve giderlerken arabalarla evine...
İçinin eridiğini düşünürsünüz ardından bakarken, derinden derinden.

Anneler, babalar çocuklarını öpüp, koklayıp okula gönderirken...
Benim içimde yetim olmak düşüncesi, her gün bir dağ gibi büyürken,
Böyle mi olmalıydı, kırsalden şehre gidenlerin akıbeti? ..
Böylesine şeyler yoktu, geldiğim o dağ köyünde...
Böyle düşünmezdi kimse, herkes kendi derdinde, derinden derinden.

Arkadaşlarım yeni potinleriyle, ben yırtık çarıklarla eve dönerken...
Bu mudur adalet, bu mudur hak, hukuk ve hakkaniyet diye ederdim isyan...
Nedametler kâr etmiyor okul çıkışında feryad-ı figan...
Bu yaşta isyan etmek için düşünürüm, acaba, acaba çok mu erken? ..
İnanın, kar taneleri gibi erimekteyim içimde, derinden derinden.

Yeter, bitsin artık bu kimsesizlik, bu yeis, bitsin artık bu kaygı, bu kahır...
Herkes gözünü, kulağını kapatmış; sanki kör, sanki sağır...
İnanın dostlar, bu yaşta bile yüküm Akdağ’dan da çok ağır,
Unuttum sanma rabbim, bilirim sensin derdime tek çare...
Bilirim derdime dermandır rahmetin ve affın boldur, derinden derinden.

KASIM- 2009Adıyaman-Kerim BAYDAK