Düz bir buhran ortasında şehirler koklamaktayız
Sesleri uzaktan duyulmaktadır ezanların ve çanların
Ateşinde yüreğimizi yaktığımız kibrit yakıntıları
ve üzerine basarak yürüdüğümüz şehadet halıları
Korkarım, yine koskoca bir şubat efelenmiş
cüssesini bağırmasın
İnceldiği yer burasıysa tanrım
inceldiği yerde kalsın
Direnmektedir bir şehrin ozanları
Dörtnala yaşamaya alışkın ve karşısındadır
umutsuzluğun uyandığı o son sabahın
Şimdi birbirimizi görmek sokağımızın olmadığı her yerde
öyle eskisi gibi bahar değildir
Kaldırımları da süpürmüşler
Yürümeye yol bulabilmişiz ama yürümek
aynı ekmeği bölüşmek kadar uzak değilmiş
Yükselmektedir gökyüzü mahlası denizi çağrıştırır
Mavi desem değil yatağından kırmızılar kaldırır
Yükselmektedir gökyüzü kendini karanın bir parçası saydığı
göğsümüzü kırbaçlayan tufan şarkısı
Öyle derinden cümleler yazdığımız olmasın
alnımızda buruşturup cebimizde saklarız
Yazmaya kağıt bulabilmişiz ama konuşmak
aynı şiiri okumak kadar uzak değilmiş
Kayıt Tarihi : 28.9.2023 18:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!