Şehirler boğulmuş beton yığınları kalsın uzağımda.
Kimliksiz insanlara benziyor susuz kalmış toprağa.
Caddede dolaşıyor omuzunda yükler var insanların.
Doğmamış çocuklarımıza kurban ettik günlerimizi.
Evlat özlemi duyduk oğullarımıza ve de kızlarımıza.
Beton yığınları arasında taşlar yeşeriyor gün gün.
Dağda karanfil olan şehirde yön tabelası olur.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta