Şehirler boğulmuş beton yığınları kalsın uzağımda.
Kimliksiz insanlara benziyor susuz kalmış toprağa.
Caddede dolaşıyor omuzunda yükler var insanların.
Doğmamış çocuklarımıza kurban ettik günlerimizi.
Evlat özlemi duyduk oğullarımıza ve de kızlarımıza.
Beton yığınları arasında taşlar yeşeriyor gün gün.
Dağda karanfil olan şehirde yön tabelası olur.
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta