*Derin Saat Şiiri - Güçlü Sönmez

Arkanı dönmüş giderken
Ağladın mı göremedim
İçimde tufanlar koparken
‘Allahaısmarladık’ diyemedim

Gecenin en derin saati
Sessizlik dünde hapis kalmış
Yağmur ve gökgürültüsünün yarışı
Hepimizi ayık tutmakmış

Gecenin rengini gündüze kaçıran
Sabahı beklemeyen şimşeklere inat
Yaktım tüm lambaları ve katıldım yarışa
Televizyonu avazı çıktığı kadar bağırtarak

Açık penceremden giren her damla
Seninle yaşadığım bir anıyı taşısa
İçsem hepsini bir yudumda
Boğulmaya razıyım bu odada

Her gece en sevdiğin koltuğa oturup
Seni durmadan özlüyorum...

(Istanbul, Ağustos 2004)