Derin Mavi Şiiri - Ebru Yeşilova

Ben zarif erkekleri ve güçlü kadınları severim
Selena
Seni de bu yüzden sevdim işte
Sevdim zarafetine bile gem vuran vakarını
Sözünü söz, gözünü kıble yapmanı
Gülüşündeki rot balans ayarını
Frene hafifçe basarken gazdan
Çekmediğin ayağını

Ben seni ne anne gibi ne dost gibi
Ben seni
Üzerine gül yaprakları düşmüş bir bülbülün gülü
Sevdiği gibi sevdim
Giydim üstünden yere düşen al yapraklarını
Bakamadığım aynalar gibi sevdim
Tutamadığım gökkuşakları gibi Selena
Atamadığım imzalar gibi sevdim seni

Ama en çok beni sevmeni
Beni sevmenin düşüncesini
Beni sevmen yanılgısını sevdim
Hayrandım sana
Hem de en çok sen kızdırırken beni
Bir gülüşünü, sıcak bir sözünü
Ve en çok o dupduru mavi gözünü
Bir Türk kahvesinin içine sığdırmanı sevdim

Ben sana veda bile edemedim Selena
Ne sana ne kucağı bana açık gönüllere
Sende en çok sevdiğim gücün vurdu beni
Evliyaya bile gider yapılır
Ama bir kadın savaşçıya yapılmaz
Bilmeliydim değil mi?
Üstüne bastığın yollar değil
Atlayıp geçtiğin kullar verdi o gücü sana
Atlamalıydın değil mi?
Hak ile erk aynı ipte yürümez
Anlamalıydım değil mi?

Yüzüme bakamadın Selena
Burdan gitmeni istiyorum diyemedin bana
Oğluna söylettin
Sonra son bir kez görmek istedin beni
Ben sana veda bile etmedim Selena
Yüzünü son kez görmeden çekip gittim
İşte bu yüzdendir rüyalarımdan gidemeyişin...
İşte bu yüzden derin mavi gözlü
Ve bir şövalye gibi güçlü kadınlar
Korkutur beni

O gün veda etseydim sana
İkimiz de ağlardık
Ağlardık...
Biliyorsun değil mi?