Bumerang Şiiri - Ebru Yeşilova

Şu benliğin gömleğini
İki beden küçük giyin
Ufaltıyor gövdenizi
İki kelam eksik deyin

Burnunuzu yükseklerden
İki adım düze çekin
Kaf Dağı'nı yücelerden
Kendinize güldürmeyin

Ayna kendini yansıtır
Sana içinden bakarsan
Daha âlâyı ansıtır
Onu dışından yakarsan

Tartar seni tahammülün
Ya kemale ya hasete
Almaz senin tahayyülün
Yazmaz da bunu gazete

Öz cana sen verdin elem
Naif bir yürek darıldı
Ebcet bilmez ruhta kalem
Öfkeyle ona sarıldı

O dindirir öfkesini
Bırakır da bir nadasa
Yazar sonradan sesini
Amma bir işe yarasa

Şahsiyetin imzasını
Atıp da git gideceksen
Tat bir özrün şifasını
Cazip gelmese de tövben

Necip bir zat olmaya bak
Korkma verdikçe azalmaz
Saygı dediğin bumerang
Sevgi bir kap asla dolmaz

Dostum bu senin testindir
Ya doldur ya kır istersen
İçersen suyu senindir
Toprak tanır sen içmezsen

Söylemek de bana düştü
Söylemesem ağır bu yük
İlmin burnundan küçüktü
Egon da yaşından büyük