Derin Denizlere Atılan Balıklar Gibiyiz

Küçük bir akvaryumdan
Derin denizlere atılan balıklar gibiyiz artık
Bu sonsuz karanlık içinde
Adına ne özgürlük diyebiliyorum artık
Ne de büyümek

Kaçtık sürekli birilerinden
Ya da kovaladık
Kaçmamak için sürekli

Öldürdük sürekli birilerini
Ölmemek için
En çok ta kendimizi
Yaşamak için

Şimdi bizler o çıkmaz sokağın
Yorgun yolcuları
Şimdi
Buğulu gözlerimizde
Siliniyor bambaşka dünyaların düşü
Hayat bütün sıradanlığıyla yürüyor üzerimize
Kaçtıkça daha içine çekiyor yorgun yüreğimizi...