Nefes Al Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Şöyle bir düşün,
Yaslan arkana,
Al en sevdiğin kahveni,
Gramofonda Sezen...

Ve hatırla,
En son ne zaman titreye titreye öptün bir kadını?
Nefes nefese kaldı kelimelerin,
Kalbin, göğüs kafesine ne zaman sığmadı?
Ne zaman kulağına fısıldandı güzel sözcükler?

Sen, sevilmeyi hak etmedin mi?
Senin de hakkın değil miydi bir tene dokunmak,
Bir saçı koklamak?

Ne oldu, neden bu haldesin?

Gitmek isteyen gider,
Sen daha kaç gece bekleyeceksin,
Vefasızların, kıymet bilmeyenlerin kapısında?

Sen bu değilsin,
Ha gayret...

Hadi, gel kendine!
At sırtındaki o matem atkısını.
Bak, yollar yürümeni,
Şarkılar dinlemeni,
Ve aşk yaşamanı bekliyor.

Derin bir nefes al,
Sen kaybetmedin, o kaybetti.
Kendini suçlamayı bırak.

Geçmişin gölgelerini sıyır omuzlarından,
Dün, çoktan geçti,
Yarınsa senin ellerinde.

Artık kendin için yürü,
Kendin için gül,
Kendin için eğlen,
Kendin için sev.

Çünkü hak ettiğin hayat,
Seni bekliyor.

Sen, mutlu olmayı hak ediyorsun.
Mutluluk, belki bir dağın ardında,
Belki bir kuyunun dibinde,
Ama gelecek.

Yusuf Peygamber'i düşün,
O, kuyunun dibinden çıkıp Mısır'a sultan olmadı mı?
Sen, bir kalbe mi giremeyeceksin?

Göğüs dışarı,
Omuzlar geriye,
Çene yukarı,
Kafa dik!

Yürü, kim tutar seni?
Hadi,
Sen, erkeğin en halisin,
Seni kaybeden utansın!
Nefes al geçti...
14.02.2025 13:54