Derin Acı Şiiri - İbrahim Ormancı

- Nisa Leyla'ya içtenlikle -

Bu şehri iğfal etmeyiniz lütfen,
Her karış toprağında emeğim var benim.
Hüseyinoğlan çeşmesinin civarında,
Lastik bir terlikle gebre toplarken,
Yitirdim gençliğimi....

Alaşehir Otogarının bir no'lu peronundan,
Emel Sayın çalan bir otobüs götürdü beni Ankara'ya,
Zulmün yatılı okullarında hatmettim özlemi,
Pulunu annemin yapıştırdığı,
İçinde on lira sıkıştırılmış mektupları bekledim.

Yaşadıkça öğreniyorsun ,
Füzyon patlamalarıyla sarsılmış,
Bir çekirdek ailenin serencamını,
Ah keşke büyümeseydim,
Ve yaşamasaydım vefasızlıkları hiç,
İnsan en çok yakınlarından yakınırmış,
Geç oldu ama öğrendim.

Ankara'nın en güzel tarafı,
Konur Sokak'ta Uğur Mumcu'yu görmekti,
Her saniyesi özlemle örülmüş,
Yüz yirmi günlük bir çetelenin sonunda,
Memleketime dönmekti bir de...

Bu şehri iğfal etmeyin lütfen,
Ben daha çocukluğumu yaşayamadım,
Bir dipsiz kuyunun çıkrığında,
Kendini asmış dayımla,
On demet maydanozu satıp,
İki bilet alıp sinemaya giremedik henüz...