Hayatın üstüne titreyen sessizlikteydi
Baştan kolay atılmış ilmeklerle dolandığım yüküm kendimeli
Nasıl iifade etseydi ki, susuşuyla seslendi lal lehçe
Zor bir meseleydi aşk baştan...
Kendi kendisiyle kavrulup duran güneşe vardım gittim böylece
Bir avuç ateşe yandım,
Vardım gittim suya attım denizi
Yalnızlığının kabuklarına çekilmiş bir duvar resmiydi danışmaşız dönüşen dünya
Gittim vardım gül zarzettim dikenden
Ve çilesinden yuvasını kendi geldi ördü niye yaktığını bilen aşk kalbimi
Şu gün şu zamandır da halen
Derdiyle derman olanlardan divanesiyim..
Seyfi Karaca.........Ocak / 12
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 5.1.2012 22:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!