Derdimi kimseye açamıyorum

Gurbetlik önümde çelikten kale
Yıkıpta öteye geçemiyorum
Çökertti bedenim koydu ne hale
Kendimi kendimden seçemiyorum.

Ömrüme pranga, gönüle zincir
Vurulmuş döşüme bedenim incir
Hasretlik çektikçe yüreğim sancır
Derdimi kimseye açamıyorum.

Gün ettim haftayı, yıl ettim ayı
Sineme ok attı gurbetin yayı
Sofrada aş ile bir yudum suyu
Tıkadım boğaza içemiyorum.

İşte böyle ah vah ile gün geçer
Sıla özleminden olmuşum naçar
Kısmeti olanlar kanatsız uçar
Kanatlandım ama uçamıyorum.

Şükrani’m sözlerim değildir sitem
Bülbül değilim ki bağında ötem
Ayrılık zehrini içime atam
Talihin elinden kaçamıyorum.

23.09.2011

ŞÜKRANİ