Ben bırakın bende kalsın, sizi bedbaht eder.
Beni içimde yaşarım, o bana atıftır.
Benliğim sahip olduğum tek varlık derdim.
Derdim namevcut oldu belleğimi yitirince.
Meğer sahabet lüzumsuzmuş, buyruk yetersiz.
Siz ithaf-ı samimiyetimle irkilirsiniz,
Size müphem gelirim; muradım, namalum.
Sizlik makamını terk etmedikçe halbuki,
Dermişim, dermişsiniz ne fark eder?
Kayıt Tarihi : 9.3.2025 13:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
dilinize sağlık
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)