Derdim Şiiri - Yahya Aygün

Dünya gözüyle Medine’yi bir görsem derdim.
Sen kokan havasını ruhuma çekmekti derdim.
Ravzanda açan o güllerinden, bir bir derdim.
Sen, benim şefaatçim! Oysa ben, Sana derdim.

Girmek isterken huzuruna Cibril kapısından,
Pırangalar vuruldu ayaklarıma günahlarımdan.
Görmez oldu gözlerim akan gözyaşlarımdan,
Kokun çekip aldı beni, umutsuz karanlıklarımdan.

Yüzüm yoktu benim Efendim(s), huzuruna çıkmaya,
Bağrında yattığın o gül kokulu toprağa ayak basmaya.
Cennet bahçesi dediğin o yerde secdeye varmaya.
Layık olabilseydim, ayak bastığın hurma kütüğü olmaya.

Vahşiyi bile affettin , rahmet peygamberi kutlu Resul!
Beni de etmez misin, böylece huzuruna kabul?
Etrafında uçuşan toz zerresi olmaya razı, şu kul!
Tövbelerim bile, Sen şefaat edersen, olacak makbul!