Neden?
Güneş çabucak doğar ve batar
Seneler bu kadar bodur
Geceler sessiz ve sağır
Yıldızlar bir bir kayar
Gözler semaya meftun
Adam, dinden soğumuş müminleri görünce.
Her yerde her ortamda dinden söz edilince.
Vallah, dinden soğuyan ister buz gibi olsun.
Müstehaktır cehennem bağiye mekan olsun.
Ey namakbul, muhteris şer günüyle barışık.
Özgüven gazel yaprak,
Gençlik artık çok ırak,
Göz değil artık berrak.
Zorlar merdiven çıkmak,
Ömür son dem; kelaynak.
Benlik gel bir hele bak,
Toprağımız müstemleke yaşanılmaz bir halde.
Dehşervari ejderhalar bütün dünyayı sarmış
Nefslerimiz tekebbürün amansız pençesinde
Vahyi unutmuş beşerin sanki beyni sulanmış
Allah mülkünün içinde insan azdıkça azmış
Kalbte derin ve tenha yarin ela gözleri
Cemaline münhasır gülşenî gülüşleri
Mahir sanatkâr gibi hünerli pak elleri
Divane eyler beni esahtan deyişleri
İnsan bir yar sevince kalbi onunla atar
Millet fezaya uçarken
Ben aynı teranedeyim.
Bizarım derd-i dünyadan
Sözün bittiği yerdeyim.
Hamalım taşırım elem
Ne dehşetli duygudur ayrılık sahneleri
Hayattan usandırır o hazin nağmeleri
Bir zaman neşe ile gülen bir yüzüm vardı
Samyeli vurup geçti bağlamından kopardı
Yeryüzünün tüm pisliğini alıp
Uzaklara götürüyor bir deli rüzgar.
Çerçöp tepetaklak, her yer toz toprak..
Rüzgardan bir doğa senfonisi,
Aslında tipik bir bahar seramonisi,
Atmosferdeki pandemidir tek farkı
Asumanım, başağım!
Kendiyle barışığım,
Dünyaya alışığım,
Bağlan hakkın aşkına.
Dünya yel-i gazeldir.
Allah bilir çok fenayız.
Acayip bir buhrandayız.
Biz nasıl bu durumdayız.
Bari sen yapma Süheyla!
Günbegün toplum azıyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!