Der Bana Bana Şiiri - Veysel Şimşek

Güliken dalımda dikenler bitti,
Dar günde akranlar bırakıp gitti,
Bundan beni bana hayat zor etti,
Nankör dostlar ezik der bana bana.

Benim bu halime anam yanardı,
Serindi gölgesi ulu çınardı,
Yaşasaydı nankör dostu kınardı,
Sade anam yazık der bana bana.

Dostun acı sözü kurşundan beter,
İçimi karartır zindana iter,
Aslan yuvasında kediler yatar,
Hoş değil gidişat sor bana bana.

Dürüstlük dünyada sanki bir suçtur,
İyilik bir tas su nanköre hiçtir,
Azgın nesil ile uğraşmak güçtür,
İşte bundan dünya dar bana bana.

Gezerdi bir zaman kurt ile koyun,
Fırsatçılık düzenbazdaki oyun,
Yoksa Ankarada bir tane dayın,
Kapılar kapalı der bana bana.

Fakirler dünyada hayata dargın,
Akar damla damla çeşmesi durgun,
Bekler sabır ile düzelir bir gün,
Hislerim düzelmez der bana bana.

Varsa elinde ağa paşada sensin,
Lanet bahtı kara gülmezse şansın,
Garip Veysel hangi derdine yansın,
Nankör dostlar ezik der bana bana.