Depresif Solunumlar Şiiri - Hakan Açıkel

İçimde yaprak dökümü var
Mevsim bahar ben kış
Nefes almakta zorlanıyorum
Hava açık ben kapalı

Deniz hararetli volkan gibi
Gökyüzü durgun ölü gibi
Ağzım tatsız tuzsuz zehir gibi
Yaşamak üstü açık kabir gibi

Gittiğinden beridir komodinle konuşuyorum
Perdelerle dertleşip koltuklarda uyuyorum
Üzerine atılan toprağın bütün ağırlığı bedenimde
Yemek yemiyor, su içmiyor, işe gitmiyorum
Bağımı kestim bütün dünyayla
Ama ölümle de bağ kuramıyorum...