Depresif Semptomlar Şiiri - Hüseyin Özcan

gözlerinde isyan vardı,
sözlerinde bin bir sitem.
şu koca lanet olası şehirde;
kaybolmuşluğunu,
yokolmuşluğunu anlatıyordu.
parmaklıklardan sonkez,
hayatı tutarken pamuk ipliği gibi……

sonra bağırdı…..
avazı çıktığı kadar.
küfür etti….
kimseye değil,
hayat'a….
isyan etti……
kimseye değil,
herkese………

yalnız benmiyim dedi
şu koca şehire sığmayan…..
köpeklerin bile tok gezdiği
bu şehirde,
benim aç dolaşmam neden diyordu…..

bakın dedi
bana iyi bakın…..
ellerim tutuyor,
gözlerim görüyor,
ayaklarım yürüyor,
yaşım yirmi beş,
memlekette
anam para bekliyor………

ve ben açım diyordu,
ve ben işsizim…….
ve ben sahipsizim şu koca şehirde,
anam bilmiyor……..

bakışları donuktu,
bomboştu hatta.
belli ki çoktan kopmuştu hayattan.
biraz önce,
parmaklıklardan koptuğu gibi.

ve birkaç saniye sonra
boğazın soğuk ve karanlık sularında
kayboldu gitti…….
adı nazif'ti…….

Hüseyin Özcan

22.02.2002
F.S.M.köprüsünde intihar