Depremler ve insanlar Şiiri - Necmi Dayan

Sağa dön sola dön. Uyku zaten yoktu.
Enkazların altında kalan insanlar ve en çok da çocuklar o minicik yavrular.
İçim çok fazla acımaya başladı artık.

Filmdi o beyaz perdelerde anımsamalarımda kalan süper adamlar. Öyle bir güç. Saniyeler içinde beton ve demir yığınlarını kaldırmak.
O çocukları o karanlıklardan o soğuk ve ıslak zeminlerden duvarlardan kurtarmak. Hayal işte. Gözlerimle ışınlar saçarak onların yaralarını bir an da iyileştirmek. Korkuyu o minik yüreklerinden silip süpürmek...

Çok fazla ölüm çok fazla yıkım çok fazla kent var artık ihanete uğramış ranta harama
fazla paraya ve imanı olmayan yüreklere kurban gidenlerin hepsi.

Allah ne yapsın?
Oku be insanım.
Yani çözümün okumak.
Yani çöplükte bir gazete bulsan da
O gazeteyi sofra altı yapsan da
Kıçını silmeden önce oku be insanım.
Oku ki sana neler yaptıklarını anlarsın zamanla
Zamanla o beynin Allah'ın yarattığı o beynin
Işıldamaya başlar gözlerindeki perdeler kalkar be insanım....