Her gününü, son günü gibi yaşamalıymış meğer insan
Tadına varmalıymış huzurla içine çektiği havanın
Kıymetini bilmeliymiş eşinin, dostunun, çocuklarının
Ailece etrafında toplandığı sofranın, yaşadığı yuvanın
Bizim sandığımız ne varsa, aslında O’nunmuş meğer
Malı, mülkü, canı, cananı isterse bir anda alırmış elimizden
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta