(deprem) Mütevazı Sanırdım Battaniyeleri

(DEPREM) MÜTEVAZI SANIRDIM BATTANİYELERİ

Sokaklar sonsuzluğa uzanıyor
Hecelerime kar yağarken
Ölüm birdirbir oynayan çocuklar gibi gözüne kestirdi
Şiirlerimin en kara yerini
Aah benim yufka yüreğim zaten ölmedi mi

Çatlamış boğuk sesler kurtları ininden çıkarttı
Mütevazı sanırdım battaniyeleri
Bacası tütmekten aciz çadırlar çaresiz kusuyor iffetin her zerresini

Kir nedir
Yıkasam çitilesem çıkar mı gudubetlerin ellerinden yüzlerinden
Uluyan bir musibet daha çöktü içimize
Hileli dertsizlik ifşa ederken kendini

Yalapşap yapılan binalar gün yüzü görmeyecek
Günah kadar güzel geliyor
Nuh nebiden kalma suç
Ahlâksız mat karanlıkta
Ooy yine mi öldüm ben

Oyunbozan viran bir sarhoşluk sarmış
Silik ve yumuşak kar neşesini rafa kaldırmış
Ne zaman uyanacak acaba bu bitmeyen kabustan
Denize inmek isteyen bulutlar
Çarpık çurpuk kaldırımlar

H. Çiğdem Deniz