Gecenin mağrur karanlığında
Uyuyordu insanlar
Ve sonra
Çığlık çığlığa kalkıştılar ayağa
Koşuşuyordu insanlar
Savruluyordu duvarlar bir tarafa
Ve bebekler ağlıyorlardı
Oysa...
Yeni gelmişlerdi dünyaya
Anneler bağırıyorlardı yavrum diye
Çığlıklar yankılanıyordu zifiri gökyüzünde
Ama nafile..
Yitirmişlerdi geleceklerini
Önlemi olmayan acı depremde
Gençliğini yitirmişti insanlar
Kimse kimseyi görmüyordu
Toz duman içinde
Acıyla alınan her nefeste
Kayıt Tarihi : 6.9.2005 18:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yeni yeni izler silinmeye başlamıştı...
çarşıya çıktım...
etrafımda tekerlekli sandelye içinde insanlar vardı ...
allah allah dedim bu şehirde ne kadar bedensel engelli var ...
niye acaba ...
bir den depremi hatırladım ...
sebep oydu...
ölenler ölmüş, kalanların ruhları ve bedenleri
yaşadıkları sürece depremin izlerini taşıyacaktı...
umalımda tekrarlamasın böylesi felaketler...
sevgiler...
TÜM YORUMLAR (4)