Deprem Şiiri - Ömer Baycan 3

Tam yirmi üç yıl geçmişti,
O kıyamet gecesinin üzerinden,
Bağrımıza düşen ateş, yeni küllenmişti,
Canlarımızı yüreğimize gömdüğümüzden,

Bu kez diğer kanadımızdan vurulduk,
Yine bir gece yarısı ortalık feryat figan,
Toprak şaha kalktı, dört bir yana savrulduk,
Yuvalarımız maket gibi, yer ile yeksan,

Enkazların altında kaldı on ilimiz,
Başı çekip dehşet kustu Maraş’ımız,
Ardından Hatay, Adıyaman, Antep, Kilis,
Malatya, Adana, Osmaniye, Diyarbakır, Urfamız,

Allahım duyduğumuz, yine aynı çığlıklar mı?
Göçük başlarında yalın ayak yakılan ağıtlar mı?
Eller açılmış semaya, dualar, tekbirlerle,
Son bir gayretle sesimizi duyan var mıııı?

Analar yavrularım diye feryat eder,
Evlatlar betonlar içinde analarını arar,
Babalar hiç bu kadar çaresiz kalmamışlar,
Elleri başının arasında, iki gözüne gücü yeter,

Yollar yarılmış kimse gelmesin der gibi,
Toz bulutu sarmış, kimse görmesin der gibi,
Ne bir ışık, ne bir sevenlerine ulaşan ses,
Hükmü ben veririm, kimse sormasın der gibi,

Gün ağarınca ulaşan eller oldu canlara,
Bir bir aydınlığa çıkarmak için yarışır gibi,
Aşını, işini bırakıp düşüldü uzayan yollara,
Can vermek üzere olanlara, can taşır gibi,

Dudakları morarmış, yaraları tazedir, kan revan,
Gücümüze güç katar, derinlerde bir tek can bulan,
Mucizeleri de gördük, günler boyu umutla bekledik,
Dayanılır mı bu acıya olmasaydı yüreklerdeki iman,

Çıktığına bakmaz, kardeşimi kurtarın derler,
Sizi rahatsız ederim, çok kokuyorum derler,
Siz kurbanlarınızı verdiniz bu toprağa,
Kurban olsun size, cümle atan yürekler.
Ömer BAYCAN 28.02.2023