Deprem Şiiri - Ali Çelik 3

Bir homurtu derinden, sanki maidir zemin
Ne zaman vuku bulur? Kimse edemez tahmin
Yer olmuş bir okyanus, sanki çıkmış fırtına
Tehlike yerden, gökten, hiç bir yer değil emin

İlk şaşkınlık geçince, feryat ile istimdat
Rabdan başka hiç kimse, sana edemez imdat
O acizlik anında, görürsün tüm gerçeği
Hakkın emrine muti, Kainat ve mevcudat

Bu kadar güç ve kuvvet, nereden eder neşet?
Kıyamet mi kopuyor? Bu nasıl korku, dehşet?
Her deprem faciadır, derin izler bırakır
Ölenler unutulur, kalanda dert, maişet

Kimileri sakat kalır, zoru evlat acısı
Kiminin ana gitmiş, kiminin de bacısı
Yıllar geçse aradan, acıları tazedir
Silinmez hafızadan, depremlerin sancısı

Erzincan’dan Gölcük’e, öldü binlerce insan
Tedbirsiz yakalanma, olmasın karabasan
Settar olan Allah(cc)ım, korusun âfetlerden
Deprem yıkar ülkeyi, eder yer ile yeksan

Âlim olan Allah(cc)ın, kabze-i tasarrufu
Kaplamakta Kainatı, zelzeleyi, küsûfu
Bir uçağın hızında, döndürürken Dünyayı
Uzay denen boşlukta, tutmasıdır lütufu