17.08.1999 Marmara Depreminde Şehit olanmarın anısına
Hava kara toprak kara,
Ölüm gelir kapkara,
Sarsılırız salonda…
Çığlıklar ara,ara…
Ölümü görürüz de koşamayız kapıya,
Çıkmak mümkün olmuyor, o karanlık odada,
Yinede bir ümitle dua edip tanrıya
Durmadan sesleniriz çığlıklar ara,ara…
Ev çatırdar o yerin
Korkunç uğultusu,
Depreme karşı koyan
Çeliğin yakarışı..
İzmit,Yalova,Gölcük,
Anlatılır medya’da..
Kırk iki can vermişiz
Üzülürüz Gebze’de…
Kader kara.sevgi kara
Umudumuz kap kara..
Yaralar sarılırda,
Çığlıklar ara, ara….
Fethi Taşkın
18.08.1999 Gebze
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
