On yedi Ağustos yıl doksan dokuz
Toprak homurdanır durur derinden
Kocaman ağaçlar, evler, köprüler
Birkaç saniyede koptu yerinden
İnsanlar insanlar nefeslerini
Gömdüler toprağın derinliğine
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta