On yedi Ağustos yıl doksan dokuz
Toprak homurdanır durur derinden
Kocaman ağaçlar, evler, köprüler
Birkaç saniyede koptu yerinden
İnsanlar insanlar nefeslerini
Gömdüler toprağın derinliğine
Duyuramadılar son seslerini
Yaydılar ölümün serinliğine
Geceler karardı gök yere indi
Kırıldı kuşların tüm kanatları
Boşalan bulutlar bir anda dindi
Deniz yuttu limanlarda yatları
Sanki bir yazılmış bütün kaderler
Coşari gördü ki ölümler seri
Doğa canlısına kıyamaz derler
İnsanı yok etti insan eseri
Kayıt Tarihi : 17.8.2018 21:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!